Mónica Gallardo Lorenzo, Paula Fernández Núñez, Cristina Cousido Vidal 2ºBacharelato E


A LIBRARÍA DOS LIBROS PROHIBIDOS
Este libro comeza na época de Franco, mais concretamente, no ano 1976, despois da morte de Franco. Sitúanos en Galicia e no ambiente todavía presente de censura nos libros, e na prohibición de reunións.
María Victoria e un grupo de xente fundaron a libaría, a Xuntanza, que levaba ese nome polo feito de que non podían reunirse na ditadura. Nesta libraría de Pontevedra habería dende libros permitidos ata os censurados, que non estaban expostos, pero si detrás nun lugar escondido.
Podemos ler o testimonio de dous persoas que traballaron alí e contan como conseguían levarlles libros os presos da Parda e mesmo había un funcionario.
As primeiras bibliotecas escolares foron creadas grazas á Xuntanza.
Este é o exemplo de como María Victoria vivía os libros e de como quería que todos tamén, coma ela, os vivísemos.

Ce livre commence à l'époque de Franco, concrètement, en1976, après la mort de Franco. Il nous place en Galicia et dans l'ambiant encore présent de censure dans les livres et dans la prohibition de réunions.
María Victoria et un groupe de gens ont fondé la librairie, A Xuntanza, qui s'est appelé comme ça pour le fait qu'ils ne pouvaient se réunir dans la dictature. Dans cette librairie de Pontevedra il y aurait depuis des livres permettrés jusqu'à des censurés, qui n'ont été exposés, mais oui derrière un lieu caché.
On peut lire le témoignage de deux personnes qui ont travaillé là et ils racontent comme ils ont obtenu la possibilité de apporter des livres aux prisonniers à La Parda et même il y a eu un fonctionnaire.
Les premières bibliothèques scolaires ont été crées grâce à Xuntanza.
C'est l'exemple de comme María Victoria vivait les livres et comme elle voulait que tout le monde aussi, nous les vécussions.

LEMBRANZAS DA INFANCIA: QUEN CAEU NA FONTE?

María Victoria naceu o 1 de maio de 1939, nunha época difícil en España. Xa que nos atopamos nun momento de finais da Guerra Civil e principais señais de que Franco vai gañar.
Cando rematou a guerra, a familia foi destinada a Badaxoz ata o ano 1943. Nesa casa aconteceu unha pequena anécdota que María Victoria contara nun dos seus libros en terceira persoa e que súa irmá contaba totalmente ao revés. O relato conta que a irmá María Victoria caera na fonte que tiñan na súa casa por culpa de María e que ela sentíase fatal por iso. Pero a irmá conta que pasou ao contrario.
Isto axúdanos a continuar coa contextualización de María Victoria, quen tivo que pasar a maior parte da súa infancia metida na casa, cos seus irmáns. Non podían saír nin falar do que sucedía, sempre por medo, medo característico de esa etapa histórica.


María Victoria est née la première mai 1939, dans une époque difficile en España. Puisqu'on est dans un moment de la fin de la guerre civile et aux principes gestes de ce que Franco va gagner.
Quand la guerre a fini, la famille a été destinée à Badajoz jusque 1943. Dans cette maison a eu lieu une petite anecdote que María Victoria racontera dans un de ses livres à la troisième personne et que sa petite soeur l'a raconté complètement au contraire. Le récit raconte que sa soeur, María Victoria, tombera dans la source qu'ils ont eue chez soi à cause de María et qu'elle regrette ça. Mais sa soeur, pour le contraire, elle raconte qu'est passé au contraire.
ça nous aide pour continuer avec la contextualisation de María Victoria, qui a dû passer la plus grande part de son enfance à l'lintérieur de sa maison, avec ses frères. Ils n'ont pas pu sortir ni parler de ça que passe, toujours pour avoir peur, peur caractéristique de cette époque.

ORFA DE PAI

O pai de María Victoria morre en 1949 por causa dunha tuberculose. Ámbolos dous estaban moi unidos, e a súa morte supuxo unha gran pérdida para a escritora, quen gozou durante a súa infancia de gran independencia, formándose así como unha muller responsable que logo cuidaría dos seus irmáns.
A María Victoria gustáballe ler, mentres que os seus irmáns pasaban o día facendo trasnadas, pero todos eles con gran imaxinación.
Con doce anos, María Victoria, tras conseguir unha bolsa, marchou estudar a Barcelona. Nai e fillos foron separándose.
María Victoria estudou filoloxía románica en Madrid, o que marcou fondamente a autora, tanto polos seus profesores como por comprender alí que os seus problemas eran compartidos con outros moitos estudantes.
Comezou a dar clases para poder pagarse  a carreira, onde pese a súa superioridade intelectual, levou unha inusual lección de humildade.
Coñeceu a José Luís Llácer, invidente, e xunto el asentouse en Pontevedra, onde despregou as súas raíces.
Despois de tantos traslados, a terra onde se sentiu identificada foi Galicia.

Le père de María Victoria a mort en 1949 pour conséquence de la tuberculose.
Ils ont uni pour ce que l'écrivain était très désolée.
Elle avait plus de indépendance et elle était une fille très responsable.  Quand elle a grandi, elle s'occupe de ses frères et sa soeur.
María Victoria aime lire et ses frères et sa soeur ont pris son temps à jouer. Ils ont plus d'imagination.
Quand María Victoria avait 12 ans, elle a obtenu une bouche parce qu'elle est partie à Barcelona.
Elle a etudié philologie roman à Madrid. Ici, elle a connu beaucoup d'étudiants avec ses mêmes problèmes.
elle a donne des cours pour payer sa carrière. Elle était très intelligente mais, ici, elle a appris une leçon inhabituelle d'humilté.
Elle a vécu à Pontevedra avec José Luís Llácer. Après avoir habité en beaucoup de résidences, elle a identifié avec Galicia.

OS CACHORROS DE MARÍA VICTORIA

María Victoria non sentía so un cariño especial polos nenos, senón que tamén polos animais, especialmente os cans. María Victoria sempre defendeu os dereitos dos animais e este están moi presentes na súa obra.
Respetaba moito aos animais, e nunca lles faría nada aos animais que non lle faría a unha persoa, porque os animais tamén son seres vivos e temos que respetalos.
Ela tivo moitos cans ao longo da súa vida pero destacan Alma e Nicolás, quenes marcaron a súa vida. Queríaos tanto que incluso lles celebraba os cumpreanos.
María Victoria escribiu moito sobre os cans, ten poemas, contos e libros nos que os protagonistas son os animais. Os seus propios cans protagonizaban estes relatos, como por exemplo no relato de Nica e Iván, Iván é un neno que alimenta a Nica, unha cadela que pertenceu a María Victoria.
Todos debemos aprender de María Victoria e coidar e respetar máis aos animais, que son seres vivos igual que nos.

María Victoria a non seulement ressenti une affection particulière pour les enfants, mais aussi pour les animaux, en particulier les chiens. María Victoria a toujours défendu les droits des animaux et ceux-ci sont très présents dans leur travail.
Elle respectait beaucoup les animaux et elle ne ferait jamais rien aux animaux qu'elle ne ferait pas à une personne, parce que les animaux sont aussi des êtres vivants et nous devrions les respecter.
Elle a eu beaucoup de chiens au long de sa vie, mais Alma et Nicolás se démarquent, ce qui a marqué sa vie. Elle les aimait beaucoup et même elle célébrait leurs anniversaires.
María Victoria a beaucoup écrit sur les chiens, des poèmes, des histoires et des livres dans lesquels les personnages sont des animaux. Ses propres chiens apparaissent dans ces histoires, comme par exemple dans l'histoire de Nica et Ivan, Ivan est un garçon qui nourrit Nica, une chienne qui a appartenu à María Victoria.

Commentaires